Goede communicatie betekent vaak aandacht voor de ander

In de afgelopen week sprak ik met onze vertrouwenspersoon Anne Overbeek. Ik vroeg haar – zonder haar vertrouwelijkheid te schenden - waar volgens haar aandachtspunten voor VCO liggen.

Allereerst noemde zij dat het best heel goed gaat met VCO en dat er in het afgelopen jaar geen aanleiding was om het bestuur te informeren.

Wel benadrukte zij het belang dat onze medewerkers de meldcode goed hanteren en daarbij gebruik maken van de app. 

Een aandachtspunt in onze organisatie is de communicatie tussen leerkrachten en ouders en tussen directeuren en leerkrachten. Ouders geven aan dat als zij met een klacht bij de leerkracht komen, de leerkracht nog regelmatig in de verdediging schiet. Anne geeft aan dat het goed zou zijn voor leerkrachten als zij zich bewust worden van het feit dat ouders niet zo maar bij hen komen. Vaak zit er een andere vraag achter de klacht. Hoe krijgen we als leerkrachten de achterliggende vraag boven? Waar is de ouder bang voor? Waar ben jij als leerkracht bang voor? Probeer juist niet te verdedigen, probeer je juist niet te ergeren aan die ouder die vragen komt stellen.

Ik sprak Jos Sprakel hierover en die gaf een mooi voorbeeld. Een professionele fotograaf gaf aan dat hij zijn fototoestel vergeten was en het weekend naar Berlijn moest. Hij vroeg het gezelschap wie er amateurfotograaf was. Een stuk of acht mensen staken hun hand op. ‘Kan ik je fototoestel dit weekend even lenen?’ En alle acht deden ze daar moeilijk over. Er was niemand die zijn toestel wilde uitlenen. Als zij al moeilijk doen over een weekendje een fototoestel uitlenen, is het dan gek dat ouders soms moeilijk doen dat ze hun kinderen een jaar aan jou als leerkracht toevertrouwen?

Ouders hebben het nodig dat ze de leerkracht vertrouwen, dat zij goed voor hun kind zorgen. Vaak gaan de klachten en juist de onderliggende vragen daarover. Zie je mijn kind wel? Heb je het beste met mijn kind voor?

In communicatie komen vaak drie aspecten naar voren: relatie, inhoud en proces. Probeer steeds in de gaten te houden op welk niveau de ander spreekt en sluit daarbij aan. Probeer eerst de ander te begrijpen alvorens je begrepen wilt worden. Want zonder die verbinding, kom je niet tot een oplossing.

Tenslotte een voorbeeld van Kim Schonewille. Ze was onlangs op een school en kreeg er een boze moeder aan de lijn. Ze moest de directeur spreken. Kim gaf aan dat dat nu niet lukte en of de mevrouw, de moeder was die vanmiddag zo stond te schreeuwen in school. ‘Ja’, zei moeder. ‘Hoe kwam dat eigenlijk? Gaat het wel goed met je?’ ‘Ik ben zo moe.’, zei moeder. ‘Het lukt me allemaal even niet. Wil je tegen de directeur zeggen dat het me spijt, dat ik zo tegen de andere ouders geschreeuwd heb?’

Aandacht voor elkaar lost soms al heel veel op. Ik wens jullie allemaal veel succes om eerst de ander te begrijpen en dan pas zelf begrepen te willen worden.
Geurt Morren
Voorzitter CvB VCO Oost-Nederland